Koronacji dokonał w katedrze Krakowskiej arcybiskup gnieźnieński Bodzęta w asyście 3 biskupów polskich oraz w obecności zwierzchnika Kościoła węgierskiego. W te sposób zakończyło się trwające ponad dwa lata bezkrólewie. Po koronacji Jadwigi 18 stycznia 1385 roku przyjechało do Krakowa poselstwo litewskie prowadzone przez pełnomocnika Skirgiełłę, wiozącego bogate dary. Towarzyszyli mu książęta z jego kraju, Olgimunt i Borys. Skirgiełła prosił Jadwigę by zgodziła się oddać rękę jego bratu Jagielle, wielkiemu księciu Litwy i Rusi dodając, że z okazji małżeństwa on sam i cały naród przyjmie chrześcijaństwo. Dla królowej Jadwigi propozycja posłów Jagiełły nie była z pewnością niespodzianka. Królowa nie odrzuciła ich prośby, ale odwołała się do przepisów prawa. Jako małoletnia nie mogła o swym małżeństwie decydować bez wiedzy i zgody swej opiekunki, jaka była dla nie matka.

W 1385 roku w Krewie podpisano układ pomiędzy Wielkim Księstwem Litewskim a Królestwem Polskim. Układ przewidywał małżeństwo wielkiego księcia litewskiego Władysława Jagiełły z królową Polski Jadwigą w zamian za przejście Litwy na katolicyzm, przyłączenie jej do Polski i odzyskanie przez Jagiełłę utraconych ziem koronnych (Pomorza znajdującego się w rękach krzyżackich).

15 lutego 1386 roku, po przybyciu Jagiełły do Krakowa, miał miejsce chrzest księcia litewskiego i jego braci oraz krewnych. Na chrzcie Jagiełło przyjął imię Władysław. Trzy dni później odbył się ślub Jadwigi i Jagiełły. Ślubu udzielił arcybiskup Bodzęta wraz z biskupem Janem Radlicą. 4 marca 1386 roku Władysław Jagiełło został uroczyście ukoronowany na króla Polski. Stosunki Jagiełły i Jadwigi układały się poprawnie, aczkolwiek nie łączył ich bliższy związek uczuciowy. Za duża była różnica między wykształconą na elitarnym dworze królewną, a analfabetą. Pomimo tych różnic stworzyli parę królewską świetnie funkcjonującą na arenie nie tylko politycznej.

Po rozpoczęciu wspólnych rządów para królewska wybrała się w 1386 roku do Wielkopolski, gdzie zatwierdziła ostateczną pacyfikację tej dzielnicy, nękanej podczas bezkrólewia wojną domową. W 1387 roku Władysław Jagiełło przeprowadził akcję chrystianizacji Litwy, a w tym czasie Jadwiga wyruszyła wraz z panami małopolskimi na Ruś Czerwoną. Celem tej wyprawy było przyłączenie jej do królestwa polskiego. Teren Rusi był od początku XIII wieku sporym obszarem pomiędzy Polską, a Węgrami. Akcja Jadwigi sprzyjała trudnej sytuacji politycznej na Węgrzech, gdzie w wyniku wojny domowej śmierć poniosła jej matka. Ruś Czerwona w wyniku akcji Jadwigi została przyłączona do Polski. Na jej obszarze został złożony polskiej parze królewskiej hołd lenny przez hospodara mołdawskiego Piotra i hospodara wołoskiego Mircza Starego. pod koniec 1390 roku królowa Polski podjęła korespondencję rozpoczętą przez Krzyżaków, zapytała w niej dlaczego Zakon zaatakował zespoloną Polskę i Litwę. Korespondencja z Krzyżakami trwała kilka lat, utrzymywana wyłącznie w charakterze doniosłej interwencji w ważnych zagadnieniach państwowych. Unia polsko – litewska przyczyniła się do znacznego pogorszenia stosunków z Zakonem Krzyżackim, oraz z Zygmuntem Luksemburgiem. Królowa Jadwiga, którą łączyły z wielkim mistrzem Zakonu Krzyżackiego przyjazne więzi, zaangażowała się w działania mające na celu wykupienie ziemi dobrzyńskiej z rąk krzyżackich. Prowadziła w tym celu pertraktacje z Zakonem, wysyłając listy do wielkiego mistrza Konrada von Jungingena oraz spotykając się z nim osobiście w 1397 roku we Wrocławiu. W następnym roku spotkała się też z innym przedstawicielem Zakonu. W tej samej sprawie Królowa Jadwiga angażowała się też w stosunki panujące na Litwie. Dużą rolę odegrała Jadwiga w uregulowaniu stosunków polsko – węgierskich. W 1395 roku po śmierci jej siostry, królowej Marii, żony Zygmunta Luksemburskiego, Jadwiga wystąpiła z pretensjami do węgierskiej korony. Dwa lata później, na zjeździe w Spiskiej Starej wsi spotkali się Władysław Jagiełło i królowa Jadwiga z królem Węgier Zygmuntem Luksemburskim. Zawarto pokój na 16 lat. W zamian za przejściową rezygnację Jagiełły ze zwierzchnictwa nad Podolem i Mołdawią Zygmunt przekazał królowi polskiemu prawa do Rusi Halickiej. Również Jadwiga zrezygnowała z tytułu królowej Węgier. Od tej pory wzajemne stosunki pomiędzy Polską, a Węgrami były przez wiele lat w miarę przyjazne. Królowa Jadwiga położyła wiele zasług w sprawie kształcenie młodzieży. W tym zakresie można wymienić jej zabiegi wokół utworzenia fundacji bursy dla młodzieży litewskiej w Pradze, czy osobisty wkład królowej w reorganizację krakowskiej wszechnicy. Królowa Jadwiga podjęła również starania w Rzymie, aby w istniejącym w Krakowie od 1364 roku uniwersytecie erygowano wydział teologiczny. W 1397 roku papież Bonifacy IX wydał odpowiedni dokument zezwalający na powołanie do życia na uniwersytecie krakowskim tego wydziału. W tym samym roku królowa złożyła w Pradze bursę dla studiującej tam młodzieży litewskiej. Największym dziełem Jadwigi dla nauki jest jej wkład w odnowienie krakowskiego uniwersytetu. Na ten cel królowa przeznaczyła w swoim testamencie wszystkie pieniądze, klejnoty i szaty. Z pieniędzy królowej zakupiono dom pod kolegium jurystów i medyków, a przede wszystkim budynek, który stał się podstawą dzisiejszego Collegium Maius. Jadwiga na rzecz uniwersytetu ofiarowała 3000 ówczesnych grzywien srebra. 22 czerwca 1399 roku królowa Jadwiga urodziła córkę Elżbietę Bonifację. Niemowlę rychło, bo już 13 lipca zmarło, gdy miało 21 dni. Trzy dni po tym tragicznym zdarzeniu królowa Polski Jadwiga zmarła.